مالیات در سال کرونا!

دسته: اخبار
منتشر شده در دوشنبه, 03 شهریور 1399 10:00
نوشته شده توسط اصغری
بازدید: 520

مالیات در سال کرونا!

فردگرایی وجهه غالب شغلی ما دندانپزشکان است. دندانپزشکان به علت آنکه اکثرا پس از فارغ التحصیلی به کار فردی در مطب روی می آورند و حتی اگر هم در کلینیک مشغول به کار شوند، چندان با همکاران دمخور نمی شوند، خود را به عنوان یک قشر و یا صنف در نظر نمی گیرند. مطالبات صنفی محدودی دارند، در انتخابات مربوط به انجمنهای علمی و صنفی کمتر شرکت می کنند، اگر هم شرکت کنند منتخبان را به حال خود رها می کنند تا به کارهای خود مشغول شوند! بیشتر دندانپزشکانی که من می شناسم، می خواهند زندگی کنند: بروند سرکار. همه چیز فراهم باشد. دریافتی بالا داشته باشند. بعد از کار هم برگردند خانه و به خانواده و دوستان و میهمانی و سفرهایشان برسند.

اگر تا به امروز این شیوه زندگی جواب می داده، باید عرض کنم که دیگر جواب نمی دهد! فردگرایی افراطی در دندانپزشکان به این امر منجر شده است که منافع دندانپزشکان به طور کل زیر سوال برود. شرکتهای وارداتی و تولید کننده ارز دولتی بگیرند و از ما هر قیمتی را طلب کنند، بیشترین مالیات را بدهیم و صدایمان درنیاید. جزو سه گروهی باشیم که بیشترین شکایتها از ما می شود، در هنگام همه گیری کرونا هیچ حمایتی از ما نشود و استمهال وام های بانکی شامل ما نشود!

وقت آن است که به صورت یک قشر و صنف عمل کنیم. خواسته هایمان را یکی کنیم و به عنوان یک گروه متمایز شناخته بشویم. چندین نماینده مجلس در دوره قبلی دندانپزشک بودند. چندین کارگزار دولتی دنداتپزشک بودند. چندین روشنفکر و روزنامه نگار و مترجم خوشنام دندانپزشک هستند. ما از این توان بالقوه برای پیشبرد اهدافی که به نفع تک تک ما تمام می شود باید بهره ببریم. امروزه مسأله مالیات از مهمترین بحران پیش روی ما در سال کروناست که باید به صورت جمعی در برابر آن اقدام کنیم و راه حلهای فردی و زرنگی های! موردی جواب نمی دهد.
صورت مسأله این است که یک ویروس عالم گیر به ایران آمده و همه کسب و کارها را برای مدتی و مطبهای دندانپزشکی را برای ۳ماه تمام تعطیل کرده است. حال که مطبها باز شده اند باید پروتکلهای بهداشتی-کنترل عفونتی بالاتری را رعایت کنند و هزینه های مواد و تجهیزات را به قیمت یوروی ۲۰هزارتومانی بدهند و حالا سر و کله مودیان مالیاتی به مثابه کارتون معروف رابین هود پیدا شده که صلا درداده اند: مالیات! مالیات!

حداکثر مالیاتی که یک دندانپزشک باید بدهد چقدر است؟ معادل یک ماه فعالیت؟ دو ماه فعالیت؟ سه ماه فعالیت؟ سه ماه است که دندانپزشکان به دستور دولت و به خاطر خیر عمومی هیچ کاری نکرده اند. بسیاری از آنها حقوق پرسنل شان را در این ماهها پرداخت کرده اند و به اصطلاح از جیب خورده اند. دولت هم که در ازای مالیات پرداخت شده سالهای قبل هیچ کاری برای دندانپزشکان نکرده است!!

حالاست که معنای این ضرب المثل را می فهمم: ما را به خیر تو امید نیست، شر مرسان!
بد نیست این انجمنهای معظم دندانپزشکی، نمایندگان ما در نظام پزشکی و وزارتخانه این صدا را به دولت برسانند که آقایان محترم! دندانپزشکان سه ماه تمام را به خاطر کرونا بیکار بوده اند. در ازای مالیاتهای پیشین هم هیچ حمایتی دریافت نکرده اند! حالا هم که هیچ توقعی ندارند و مواد و تجهیزاتشان را به قیمت بازار می خرند! بیمه ها هم که به دندانپزشکی ورود چندانی نکرده اند! وضع مالی بیماران هم که خراب است، خرج از جیب بیماران هم که بالاست، پس تا یکسال آینده توقع رونق از بازار دندانپزشکی نمی رود…خیری هم که از دولت به ما نمی رسد، حداقل مالیات این دوسال (۹۸ و ۹۹) را نادیده بگیرند بلکه ما دوباره سر پا شویم و مطبهایمان تعطیل نشود…
توقع چندانی نداریم فقط همان که گفتیم: حداقل شر مرسان!

منبع : dandane.ir